Dotarło do mnie, że poprzedni mail wygląda na rozpaczliwą próbę kontaktu. No cóż, podświadomie pewnie tak. Ale któż może wiedzieć, co się kryje w podświadomości. Ja mojej nie jestem ciekawy.
Jestem w takim wieku, że rozliczam się przed sobą samym z różnych spraw. Niektóre wspomnienia wrzucam do niszczarki, inne cyfrowo rekonstruuję, żeby były lepiej widoczne. Z tymi związanymi z Tobą nie wiem, co zrobić. Najlepiej byłoby je anihilować, wrzucić do czarnej dziury, bo ja wiem, co byłoby najskuteczniejsze. Ale tak się nie da. Już Mickiewicz... dobra, zgrywam się, dajmy mu spokój. Wyostrzać ich obrazu też nie chcę, po co. Zdam się na upływ czasu, może je zatrze, przysypie kurzem albo popiołem; może wybieli nadmiarem światła.
Wiesz, różne rzeczy mi się przypominają. Np. to, że kiedy miałem ok. 11 lat, byłem na koloniach raz molestowany przez wychowawcę innej grupy. Było to tak OBRZYDLIWE, że po prostu o tym zapomniałem. Nikomu przez lata o tym nie mówiłem, pierwszą osobą, która się o tym dowiedziała, była moja obecna żona. Ty jesteś teraz trzecią. Zmieściłaś się na podium🙃
Po naszym rozstaniu postanowiłem z całych sił żyć dalej normalnie. Próbowałem angażować się uczuciowo i rozumowo w jakiś nowy związek. Może z czasem nawet bardziej rozumowo. Iwona Zgliczyńska po miesiącach podchodów powiedziała mi coś trudnego dla mnie: ty szukasz jej we mnie. I to był koniec.
Innym razem moja toksyczna "przyjaciółka" Ola poznała mnie ze swoją młodszą kuzynką, Pauliną. Widzieliśmy się kilka razy, raz po winie była bardzo, powiedzmy, wylewna w okazywaniu zainteresowania mną. Kiedy po tej sytuacji zapytałem Olkę o Paulinę, odpowiedziała mi, że ją z kolei Paulina zapytała: "Olu, czy to bardzo widać, że Michał jest niższy ode mnie?". Cóż, odrzekłem na to, że Paulina już się nie musi tym problemem przejmować.
Takie tam wspominki. Właściwie po co ja Ci o tym mówię? No dobrze, było o podsumowaniach.
Bez sensu. Zwierzam Ci się jak najlepszemu przyjacielowi, tylko że my się nie przyjaźnimy. Nigdy nie odpiszesz, a ja już nawet przestałem na to czekać. Podsumuję zatem: o nic już nie proszę. Jest jak jest. Było, minęło.
Michał
P.S. Miałem nie pisać, nie wytrzymałem. Napisałem dziś strasznego gniota:
https://asmodeuszkosmateusz.blogspot.com/2023/04/etos-patos-pornos.html
Tylko tytuł mi się udał. Reszta jak zwykle - bez wartości artystycznych😉