Nie mogą patrzeć na krótkie łańcuchy
Jeszcze krótsze niż u wiejskich psówSmuci ich niewolnicza pokora
Z którą trwają przypięte do stojaków
Czekając cierpliwie aż wiatr zaszumi
W zdrętwiałych szprychach
I widzą jak w ciasnocie
Bodą się jak kozły
Bo każdy z nich kocha przestrzeń
Dlatego ryzykując uwalniają je
Sprzedają potem okazyjnie za bezcen
Bo nie o pieniądze tu chodzi
Lecz o nowe lepsze życie
Bo każdy z nich kocha przestrzeń
Dlatego ryzykując uwalniają je
Sprzedają potem okazyjnie za bezcen
Bo nie o pieniądze tu chodzi
Lecz o nowe lepsze życie
Choć o nie trochę też
Bo z wolontariatu wyżyć się nie da
10.06.2024
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz