Syndrom ofiary losu

Nie wiem jak z tobą rozmawiać
Problem zapewne tkwi we mnie
Podobno jestem przewrażliwiony
Słyszałem to już nie raz od ludzi
I innych gruboskórnych potworów

Powtarza się historia jak ta z nią
Potem pierwszą żoną
A teraz ty Brutusie
Wbijasz mi nóż w samo serce
Z tak doskonałą obojętnością
Że zaczynam wierzyć
W twoją bezinteresowność
Po prostu robisz to naturalnie
I zarazem mechanicznie
Z przyzwyczajenia albo nawyku

Wszystkie was łączy zanikanie empatii
Połączone z zawężaniem się pola widzenia
Każdy ma prawo do pomyłki
Nie uzurpuję sobie wszechwiedzy
Chciałbym tylko usłyszeć "przepraszam"
Po ranach zadanych językiem i zębami

Nasi ojcowie nasze matki

Z biegiem czasu
Nasze matki
Znienawidziły naszych ojców
Klasyk tamtych czasów
Wódka i rękoczyny

A kiedy owdowiały
Czują się samotne
Nie wiedzą co zrobić
Z dalszym życiem
Więdną nadspodziewanie szybko

Może jednak ich kochały
A może życie straciło sens
Bo złość była dla nich
Paliwem na każdy dzień
I dlatego tęsknią


29.08.2024

A co się będę!

A kiedy mi sprawią portret trumienny
I zaczną się kłócić o lichy spadek
Na wszystko jeszcze raz popatrzę
A potem z góry na to naszczę


27.08.2024

Cisza...

Żadnego głosu czy szczekania

Każdego ranka budzę się do śmierci

Wychodzę z domu by krążyć

W poszukiwaniu żywności i wody

Pośród pracowicie utworzonych ruin

Podczas nocnego ostrzału

Dziś potykam się o nogi dziewczyny

Z którą stałem wczoraj w kolejce po chleb

Nie zamieniliśmy ani słowa a jednak

Zdążyliśmy się zaprzyjaźnić

Rozpoznałem ją po włosach bo twarz

Szczerniała od krwi i gorąca

26.08.2024

Straciłem rachubę

Ile razy ogłaszałem że kończę
Ile razy publikowałem po raz ostatni
Ile razy zamykałem profil
Ile razy strzelałem sobie w skroń
Korowód niekończących się pożegnań
Jak u Franka Sinatry


25.08.2024

Nie masz racji

Nie jestem cierpiętnikiem

Codziennie przerywam kolejny nerw

Żeby zobojętnieć

Sporo już zrobiłem

Niedługo dojdę do serca

I przetnę zielony kabel

25.08.2024

Święci

Pojedynczy sprawiedliwi
psują mi obraz ludzkości.
Wyglądają jak polne kwiatuszki
rzucone na stertę łajna.
Źle to wygląda.
Niepotrzebny dysonans estetyczny.
Nic się nie trzyma kupy.


25.08.2024

do domu wróciłem późno

podłoga podstawiła mi nogę

potem mocno chwyciła

przyciągnęła do siebie

objęła

przytuliła ze wszystkich sił

nazajutrz nie gderała

że spałem za długo

24.08.2024

niewinna(?) zawiść

nie lubię kunsztownych wierszy
sklepionych strzeliście jak gotyckie
wieże kościołów

dzwoniących w uszach onomatopejami
słowiczych hymnów o świcie ku czci
pogańskich bogiń

skrzących i iskrzących metaforami
rozbudowanymi wyszukaną paplaniną
do nieprzyzwoitości

nie
po prostu nie

niewykluczonym jest powód
że sam tak nie potrafię
i zazdroszczę


23.08.2024

Ankieta

Dlaczego nie da się żyć po prostu?

Dlaczego nie można się porozumieć

Mimo używania tego samego języka?

Dlaczego miłość nie chce trwać 

Choćby odrobinę dłużej?

Dlaczego nie mówisz mi nic miłego?

Dlaczego jeszcze się tym przejmuję?

Dlaczego jeszcze cię nie zabiłem?...

22.08.2024

Przetwórstwo

Nie bądźcie frajerami

Nie wierzcie we wszystko

Co wam wciskam

Zawinięte w arkusze pełne słów

Że to niby o mnie

A skąd!

Tyle tych głupot w telewizji 

I na ludzkich językach

Nic tylko brać gotowe życiorysy

Coś tam przyciąć coś dokleić

Na łzy bo roztwór soli jak wyschnie

Dobrze trzyma byle potem nie lizać

Podgrzać i podać

Gotowy romans bez happy endu

20.08.2024

natura poezji

najdoskonalszą formą poezji
jest milczenie

słowa przeszkadzają w przekazie
ograniczają

nieważne jak bardzo awangarda
będzie zwalczała schematy
zaskakiwała skojarzeniami

lekceważyła
                        ustalone
                                         formy

nadal korzysta ze słów
którym my śmiertelni
nadajemy znaczenia

a poezja istnieje poza czasem
przenika wszystko jak neutrina
jedni starają się ją złapać
do sitka lub kieliszka
inni do pucharu

szczęściarzom osiada na rzęsach
ci są najbliżej pełni
i wtedy milczą w zachwycie

ja też się kiedyś zamknę
marzę o tym


19.08.2024

Popsułem!

Przekręciłem sprężynę w negatywce
Zamilkła
Usłyszałem ciszę
Z początku odczuwałem niepokój
Ale teraz uważam
Że nie ma piękniejszej muzyki

19.08.2024

Mój habitat

Żyję w świecie brzydoty

Kroczę powoli smakując jej odcienie

Czasem są to tak drobne niuanse

Że umykają niewprawnym

Wychwytuję je jak kiper 

Oglądam pod światło i wącham bukiet

Profani czują tylko gówno

17.08.2024

chwila szczerości

jestem zwykłym neurotycznym dupkiem

chłopczykiem z kompleksem niższości

grafomanem z manią wielkości

mitomanem bez znajomości

narcystycznym egocentrykiem

mało zdolnym wyrobnikiem

a przy tym zwykłym hipokrytą

co się nie dorwał do koryta

i teraz moralizuje

bo taki niby bezkompromisowy

17.08.2024

spadam stąd

świat się przewrócił
poślizgnął na własnym języku
był zbyt pewny siebie
i jego zdolności ekwilibrystycznych

muszę się dokopać do słońca
piaskiem przemyję oczy
i będę brodzić po kostki
w zimnym popiele
pozostałym z nowych znaczeń
których nie zdołałem przyswoić

niepotrzebnie o tym gadam
bo i tak nikt
nie zamierza się przyłączyć
na mnie już czas

16.08.2024

nokturn

kochanie już dobrze

kochanie nie mów nic

pozwól płynąć krwi

z pootwieranych żył

zobacz jak potok

radośnie się pieni

gdy spływa po skórze

wartkim strumieniem

czuła matka-noc

całuje mi oczy

krzyż stanie na sztorc

pokryje go rosa

Odtworzone z pamięci, schyłek lat 90-tych ubiegłego wieku.

Noc

Cofa się jak lodowiec

Traci zdobyte obszary

Słabnie

Już niebawem

Nie trzeba będzie płacić jej trybutu

Godzinami utajonego życia

Wraz z nią

Odejdzie kolorowa propaganda

Słodkiego snu

Powróci szara wolność jawy

16.08.2024, godzina 02:25

Nudy jak kompot

Wysilam głowę by coś tam
O tobie napisać. Nic. Pustka.
Nie chce mi się. Rzygam już.
Nawet już nie mam ochoty
Ciebie obsrywać. Nie warto.
Od dawna nie istniejesz.
Ktoś inny nosi twoje nazwisko,
Ma twój pesel i głos. Nie znam jej.
Może twoją duszę zamknęła w słoiku
I jak stuletni zapomniany kompot
Umieściła w najgłębszym zakamarku
Zatęchłej piwnicy? Trudno. Stało się.
Sama sobie jesteś winna. Trzeba było
W porę zawrócić. Nie chciałaś. To teraz
Płacz sobie w samotności. Boisz się?
Czego? Dusza jest nieśmiertelna!
Nic ci już gorszego nie grozi.
Przyzwyczaisz się przez wieczność.
Takie a nie inne priorytety życiowe
Przyniosły takie a nie inne owoce.
Smacznego. Delektuj się. Do woli.


15.08.2024

Burdel

Burdel w głowie

Burdel w pokoju
Wszędzie mam burdel

Potykam się o siebie sprzed roku
Myślę sobą sprzed wielu lat
Czas zamienił się miejscem z przestrzenią
I rozmazał po ścianach i palcach

Brudzę nim obrus

Dobrze że chociaż przyszły ja
Jest z materii niebarionowej
I nie zagraca miejsca
A przynajmniej nie wchodzi w interakcję
Z moim wzrokiem

14.08.2024

nieprawda

to nie twoja wina

że jesteś pusta jak nirwana

to nie twoja wina

że jesteś tylko echem 

to nie twoja wina

że nie masz innych bogów przed sobą

to nie twoja wina

że stygniesz z wszechświatem

to nie twoja wina

że "na palcu masz dyjament, w sercu twardy krzemień"

to nie twoja wina

że boisz się śmierci już nie żyjąc

to nie twoja wina?

nieprawda

14.08.2024

życie nie znosi próżni

kobiecy kryzys wieku średniego
potrafi być groteskowy
za młodu taka nowoczesna
wyzwolona i postępowa
nie ulegała naciskom biologii

a teraz niańczy koty
dokumentuje ich każdy dzień
wpisami i filmikami niepomna
że te figlarne słodziaki
były przecież pasożytami
w ciałach swoich matek

macierzyństwo na niby
małżeństwo na niby
wieczna zabawa w życie
infantylna piętnastolatka
po pięćdziesiątce 

12.08.2024

Tak to działa

Nikt nie jest prorokiem
We własnym kraju

Nikt nie jest artystą
We własnym domu

Nikt nie jest dorosły
W oczach własnych rodziców

Nikt nie jest półgłówkiem
We własnym mniemaniu

10.08.2024

prawda czasu i prawda wewnętrznego ekranu

wewnętrzna niezgoda na teraz

uruchamia mechanizm obronny

dawniej było lepiej nawet za peerel

to były moje najlepsze lata

że kapsle podchody 

smaczniejsze lody

że ludzie byli lepsi

kiełbasy bez chrzęści

idealizowanie przeszłości

to grzebanie we własnych rzygach

i szukanie zapachu fiołków

a jadło się kapustę i czosnek

zresztą rzygi zawsze śmierdzą

tyle są warte nasze wspomnienia

dawnych pięknych czasów

dzieciństwa i młodości

10.08.2024

Love will tear us apart (again)

Tyle lat, a ja patrzę na Ciebie z zachwytem.

Ciągle i ciągle mi mało, więc wieczorem

nadchodzący sen napełnia mnie smutkiem,

choć i w nim jest ślad Twojej obecności.

Jestem w nim z kochania jak stopniała rtęć,

przelewającą się przez palce.

Dobrze, że to tylko sen, bo rtęć jest toksyczna.

Rano Twoja realna obecność znieczula

ból karku po niewygodnej pozycji,

i wszystko jaśnieje bo to Ty nadajesz sens.

Myślicie, że piszę to o ukochanej?

I z taką egzaltacją, że zaimki osobowe wielką literą?

Otóż nie. Żaden człowiek nie zasługuje

na mydlenie oczu fikcją literacką.

Nikt się przecież nikim nie zachwyca

od pierwszego spojrzenia po ostatni wydech,

a najpiękniej wymyślona nieprawda

jest wiarygodna jak prognoza pogody

na najbliższe milenium.

Wszyscy za każdym razem przeżywamy

rozczarowanie ludzką miłością,

stąd głupie tęsknoty za tymi wcześniejszymi,

albo naiwne nadzieje przy okazji następnych.

Porządek w kwestii miłości i ich hierarchii

doskonale regulują dwa przykazania

zapomniane z wiekiem razem z całą

edukacją religijną. Szkoda, bo one

są najlepszą instrukcją dla użytkowników.

09.08.2024

recykling

kiedyś wyłowili z wisły

szkielety lewiatanów

nie przeżyły w słodkiej wodzie

ktoś uznał że się przydadzą

i architekt wkomponował

ich żebra w trasę toruńską

ciekawe czy jadły plankton

czy pasące się na brzegu krowy

a może porywały dziewice

to ostatnie lepiej by tłumaczyło

ich wyginięcie niż niewłaściwy 

skład chemiczny wody

08.08.2024

poranna rutyna

słońce rozcina zasłony

ostrym szpicem kłuje 

moje łóżko podrywa się jak źrebak

ugryziony przez gza

i strząsa mnie z szerokiego grzbietu

taka szybka reanimacja

wtłacza mi duszę w bezwładne ciało

i choć jeszcze chwilę 

widzę jej oczami nieznane światy 

z ich zupełnie odmiennymi prawami natury

już kolejne fotony zagęszczają się 

w ciało poczucia obowiązku

i ciągną mnie za nogę do łazienki

dbając przy tym o szczególnie bolesne

wpicie pazurów w duży palec u stopy

żebym nie zaspał do pracy

to budzi lepiej od kawy

której i tak nie piję ani rano ani nigdy

bynajmniej nie z powodu braku czasu

po prostu jej nie lubię

08.08.2024

Tumiwisizm

Już mi nie zależy

Możesz mi uwierzyć
Ambicja się kruszy
Niczego nie muszę

Bronić swoich racji
Męczyć w delegacji
Wyprasować ubrań
Rozwiązywać równań
Kłócić się z idiotą
Być łasym na złoto
Łatać dziury w stropie
Brać przeszkód w galopie
Awansować w pracy
Wiedzieć kto to Tacyt

Pozostały mi
Miesiące trzy
Życia - góra
Hura!

07.08.2024

Majtki

Proszę cię, nie zdejmuj majtek.
Nie zaczynajmy od tego,
Bo to początek końca.
Najpierw popatrz na mnie z daleka
I lekko się uśmiechnij
Prawie niedostrzegalnie,
A ja ci się odwzajemnię
Czerwieniąc na twarzy.
Przy następnym spotkaniu
Już dłużej zatrzymamy na sobie wzrok,
Aż kiedyś do siebie podejdziemy,
Każde z inną bajką:
Ja zapytam o godzinę, ty o drogę dokądś.
W końcu się sobie przedstawimy,
Pójdziemy na kawę, której oboje nie lubimy.
Porozmawiamy przy stygnącym espresso
I odkryjemy, co nas łączy i dzieli.
A potem ruszymy na spacer
Zapominając o zimnej kawie.
Majtki poczekają, przyjdzie na nie czas,
Może nawet kilka lat. Nie zaczynajmy
Od dupy strony.

03.08.2024